Prof. dr hab. Stanisław KOZIEJ – generał brygady w stanie spoczynku, członek Komitetu Prognoz PAN, senior fellow w Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego w Warszawie, członek Rady Programowej Instytutu Bronisława Komorowskiego, nauczyciel akademicki w Akademii Sztuki Wojennej, na Uniwersytecie Warszawskim oraz Szkole Wyższej im. P. Włodkowica w Płocku.
Były sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta i szef prezydenckiego Biura Bezpieczeństwa Narodowego oraz sekretarz Rady Bezpieczeństwa Narodowego (lata 2010 – 2015). Wcześniej, w latach 2005 – 2006 wiceminister obrony narodowej, w 2007 roku – doradca Rzecznika Praw Obywatelskich, w 2008 r. – doradca Ministra Obrony Narodowej.
Wieloletni nauczyciel akademicki. Specjalizuje się w polityce i strategii bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego (w tym obronności) oraz strategicznym zarządzaniu bezpieczeństwem. Prowadził wykłady z tej tematyki w Akademii Sztabu Generalnego WP i Akademii Obrony Narodowej, a także w Uczelni Łazarskiego, na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Łódzkim, w Szkole Głównej Handlowej, Akademii Dyplomatycznej, Prywatnej Wyższej Szkole Businessu i Administracji, Wyższej Szkole Zarządzania Personelem. Obecnie wykłada w Akademii Sztuki Wojennej, na Uniwersytecie Warszawskim oraz Szkole Wyższej im. P. Włodkowica w Płocku.
Bezpośrednio przed odejściem ze służby w Wojsku Polskim był (w latach 1994 – 2001) dyrektorem Departamentu Systemu Obronnego w Ministerstwie Obrony Narodowej oraz (lata 1993 – 1994) wicedyrektorem departamentu w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego (na tym stanowisku w 1993 roku uzyskał awans generalski z rąk prezydenta Lecha Wałęsy).
Urodził się w 1943 roku na Lubelszczyźnie (m. Glinnik, pow. Lubartów) w rodzinie chłopskiej. Szkołę średnią ukończył w Łodzi w 1962 roku. Jest absolwentem Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych (Wrocław, 1965) oraz Akademii Sztabu Generalnego WP (Warszawa, 1973). Od 1970 roku mieszka w Warszawie; obecnie na Ursynowie. Żonaty. Żona -Wiesława. Dwoje dzieci, które założyły już swoje rodziny – córka Anna i jej mąż Paweł Bach oraz dwie wnuczki: Rozalia i Milena, a od niedawna – prawnuczka Liliana; syn Andrzej i jego b. żona Dorota z d. Pietrzykowska oraz dwaj wnukowie: Aleksander i Maksymilian.
Pełnił służbę na stanowiskach dowódczych i sztabowych w 49 pułku zmechanizowanym (Wałcz), 15 Dywizji Zmechanizowanej (Olsztyn), Dowództwie Śląskiego Okręgu Wojskowego (Wrocław) i Sztabie Generalnym WP. Był wieloletnim pracownikiem naukowo-dydaktycznym Akademii Sztabu Generalnego WP i Akademii Obrony Narodowej, pełniąc m.in. funkcję kierownika studium doktoranckiego, zastępcy i kierownika katedry oraz dziekana wydziału. W latach 1996 -1997 pełnił funkcję szefa polskiej misji w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei (Panmunjom), a w latach 1997 -1998 funkcję Zastępcy Szefa Misji OBWE w Gruzji (Tbilisi). W latach 1999 – 2001 był pierwszym przedstawicielem Polski w NATO ds. polityki i strategii nuklearnej.
Ukończył szereg krótkotrwałych strategicznych kursów zagranicznych, w tym w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (Moskwa, 1987); Szkole NATO-SHAPE (Oberammergau, 1999); Instytucie Wyższych Studiów Obrony Narodowej (Paryż, 2000); Akademii Obrony NATO (Rzym, 2001).
Główny dorobek:
A. Jako nauczyciel akademicki w ASG WP i AON, kształtujący teorię i myślenie kadr wojskowych
1. Wychowawca i nauczyciel wielu roczników studentów ASG WP i AON w latach 1973-2015 (z różnymi przerwami)
2. Główny autor koncepcji działań rajdowych i współautor koncepcji działań powietrzno-lądowych
3. Autor podręczników i skryptów oraz ćwiczeń i gier z taktyki ogólnej i sztuki operacyjnej, zwłaszcza przełomu lat 80./90., kiedy kształtowały się nowe warunki bezpieczeństwa Polski, na podstawie których studiowali studenci AON
4. Współautor pierwszej polskiej doktryny bezpieczeństwa i obronności w warunkach suwerennej Polski z 1992 roku.
B. Jako dyrektor departamentu w MON (DSO) odpowiedzialny za planowanie strategiczne w państwie oraz wiceminister ds. polityki obronnej i doradca ministra
5. Organizator i koordynator narodowego systemu planowania strategicznego w latach 90. obowiązującego do dziś
6. Główny autor „Planu Obrony Rzeczpospolitej” w warunkach samodzielności strategicznej w latach 90.
7. Inicjator i współtwórca Wyższych Kursów Obronnych dla parlamentarzystów oraz wyższych kadr kierowniczych administracji państwowej
8. Główny autor „Strategii obronności RP” z 2000 roku w warunkach członkostwa w NATO oraz pierwszej „Polityczno-strategicznej Dyrektywy Obronnej” i pierwszej kierowniczej gry strategicznej Rady Ministrów weryfikującej tę dyrektywę.
9. Pierwszy polski przedstawiciel w NATO ds. polityki nuklearnej
C. Jako szef BBN, odpowiedzialny za realizację kompetencji Prezydenta RP w sprawach bezpieczeństwa narodowego
10. Organizator pionierskiego w warunkach Polski Strategicznego Przeglądu Bezpieczeństwa Narodowego
11. Główny autor pierwszej „Białej Księgi Bezpieczeństwa Narodowego RP”, kompleksowego kompendium problemów, opcji i wariantów bezpieczeństwa Polski
12. Główny autor reformy Systemu Kierowania Obroną Państwa oraz Systemu Kierowania i Dowodzenia Siłami Zbrojnymi (Systemu kierowania polityczno-strategicznego SZ przez władze państwa oraz dowodzenia strategicznego przez najwyższe dowództwa wojskowe)
13. Jeden z głównych współautorów Strategii Bezpieczeństwa Narodowego RP z 2014 roku oraz Polityczno-Strategicznej Dyrektywy Obronnej z 2015 roku – uwzględniających wnioski z agresji Rosji na Ukrainę
14. Jeden z głównych współautorów prezydenckich Głównych Kierunków Rozwoju Sił Zbrojnych na lata 2017-2026
15. Główny autor Doktryny Cyberbezpieczeństwa RP z 2015 r. oraz projektu Doktryny bezpieczeństwa informacyjnego
D. Jako analityk i komentator spraw bezpieczeństwa
16. Autor ok. 3 tysięcy różnych publikacji naukowych, popularno-naukowych, popularnych oraz komentarzy publicystycznych upowszechniających wiedzę na temat bezpieczeństwa narodowego, obronności i sił zbrojnych, w tym kilkunastu podręczników i książek. W tym:
a) Najważniejsze monografie to: „Rajdy bojowe (1987), „Wstępne studium o obronności Polski na progu XXI wieku” (1990), Zadania i organizacja Sił Zbrojnych RP wobec przemian w polityce europejskiej (1990), Powietrzno-lądowe działania operacyjne i taktyczne (1991), „Doktryna obronności Rzeczypospolitej Polskiej” (1992), „Podstawy i zasady sztuki wojennej” (19), „Teoria sztuki wojennej”(1993), „Tezy i komentarze do prac nad strategią bezpieczeństwa i obronności Rzeczypospolitej Polskiej” (1998), „Współczesne problemy bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego” (2003), „Strategiczne problemy bezpieczeństwa globalnego i euroatlantyckiego” (2005), „Między piekłem a rajem. Szare bezpieczeństwo na progu XXI wieku” (2006), „Teoria sztuki wojennej” (wyd. II, uzupełnione, 2011), „Rozważania o bezpieczeństwie” (2016), „Rozmowy o bezpieczeństwie” (2016), „Studia o bezpieczeństwie” (2017), „Refleksje o bezpieczeństwie” (2020).
b) Współautorstwo prac zespołowych, w tym m.in: „Teren i taktyka” (1980), „Taktyka ogólna. Podręcznik” (1988), „Działania desantowo-szturmowe” (1990), „Regulamin taktyczny wojsk lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Część I (dywizja, brygada, pułk)” (1992), „Działania taktyczne wojsk lądowych. Podręcznik” (1992), „Działania operacyjne wojsk lądowych. Podręcznik” (1993), „Wystarczalność obronna” (1996), „Zarządzanie strategiczne bezpieczeństwem” (2006), „Bezpieczeństwo w stosunkach transatlantyckich” (2008), „Świat współczesny wobec użycia siły zbrojnej. Dylematy prawa i polityki” (2009), „Polskie interesy w nowej koncepcji strategicznej Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego” (2009), „Quo vadis Polonia?”” (2010), „NATO w pozimnowojennym środowisku bezpieczeństwa” (2011) „Biała Księga Bezpieczeństwa Narodowego RP” (2013), „Tożsamość nauk o bezpieczeństwie” (2015), „Podstawy bezpieczeństwa współczesnego państwa (podmiotu). Implikacje” (2015), „Strategia bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Pierwsze 25 lat” (2015), „Polska w systemie bezpieczeństwa międzynarodowego” (2016), „Zagrożenia i wyzwania bezpieczeństwa współczesnego świata” (2016), „Podstawy bezpieczeństwa narodowego (państwa)” (2017), „Od sztuki wojennej do bezpieczeństwa narodowego’ (2017), ” A transatlantic or European perspective of world affairs : NATO and the EU towards problems of international security in the 21st century” (2018), „Bezpieczeństwo Europy w dobie przesileń cywilizacyjnych” (2018), „Unia Europejska – Chiny w XXI wieku” (2018), „Bezpieczeństwo militarne i pozamilitarne w regionie UE – NATO” (2018), „Bezpieczeństwo Europy w globalnym świecie” (2018), „Bezpieczeństwo państwa w świetle zagrożeń i nowych wyzwań (2018), „Raport: Obronność Rzeczypospolitej Polskiej po trzech dekadach suwerenności” (2019), „Rocznik Strategiczny 2019/20” (2020), „Zagrożenia bezpieczeństwa we współczesnym świecie” (2020), „Rywalizacja Federacji Rosyjskiej na arenie międzynarodowej i jej konsekwencje dla bezpieczeństwa” (2020), „Przeszło 70 lat Sojuszu Północnoatlantyckiego. Geneza, stan obecny i perspektywy” (2021), „Polityka zagraniczna Polski w latach 1989 – 2020” (2021), „Polskie interesy narodowe” (2022), „Bezpieczeństwo Polski w świetle wojny na wschodzie” (2022), „Wojna Federacji Rosyjskiej z Zachodem” (2022)